ضرورت یکپارچه‌سازی نظارت بر مراکز غیردولتی تحت پوشش سازمان‌های حمایتی
ضرورت یکپارچه‌سازی نظارت بر مراکز غیردولتی تحت پوشش سازمان‌های حمایتی
در دنیای امروز که مسائل اجتماعی پیچیده‌تر و گسترده‌تر شده‌اند، همکاری بین نهادهای دولتی و غیردولتی نقش حیاتی در ارائه خدمات مؤثر به اقشار آسیب‌پذیر ایفا می‌کند.
سازمان‌های حمایتی، به عنوان متولی اصلی حمایت از این اقشار، بخشی از وظایف خود را از طریق مراکز غیردولتی وابسته به خود به انجام می‌رسانند.
این مراکز، بازوان توانمند سازمان‌ها در ارائه خدمات مستقیم به جامعه هدف هستند و وجودشان برای تکمیل زنجیره حمایتی ضروری است.
با این حال، سال‌هاست که شاهد بروز چالش‌هایی در این رابطه هستیم که عمدتاً ناشی از رویکردهای سلیقه‌ای و ناکارآمد در سیستم نظارت است.
چالش‌های موجود در سیستم نظارتی
یکی از بزرگترین مشکلات در این حوزه، فقدان یک پروتکل نظارتی واحد و جامع است. این امر باعث می‌شود هر اداره و حتی هر کارشناس، با درک و سلیقه شخصی خود به ارزیابی و نظارت بر عملکرد این مراکز بپردازد.
این نوع نظارت، که بیشتر به یک بازرسی سلیقه‌ای و نه یک ارزیابی سیستمی شبیه است، زمینه‌ساز بروز تنش و قطع ارتباط می‌شود.
در حالی که یک سازمان حمایتی بزرگ، مراکزش را دوست می‌دارد و دغدغه آنها را دارد، ممکن است یک کارشناس ناظر با رویکردی غیرحرفه‌ای و برخورد نادرست، موجب دلسردی و حتی تعطیلی یک مرکز فعال و کارآمد شود.
تصور کنید مرکزی که می‌تواند به تعداد زیادی از خانواده‌های تحت پوشش یک نهاد کمک کند، به دلیل یک سوءتفاهم یا برخورد نادرست، ناچار به تعطیلی می‌شود.
این اتفاق نه تنها به آن مرکز و کارکنانش آسیب می‌رساند، بلکه به طور مستقیم به خانواده‌های نیازمند نیز ضربه می‌زند.
در چنین شرایطی، مدیران مراکز غیردولتی به جای تمرکز بر ارائه خدمات بهتر، مجبورند انرژی خود را صرف دفاع از خود در برابر برخوردهای سلیقه‌ای و غیرمنطقی کنند.
هدف اصلی، یعنی ارائه خدمت و ارتقاء کرامت انسانی، در این میان تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد.
راهکار: یکپارچه‌سازی و حرفه‌ای‌سازی نظارت
برای غلبه بر این چالش‌ها، ایجاد یک پروتکل نظارتی یکپارچه و استاندارد یک گام ضروری است.
این پروتکل باید به وضوح وظایف، حقوق و مسئولیت‌های هر دو طرف، یعنی سازمان‌های نظارتی و مراکز غیردولتی، را مشخص کند. این پروتکل باید بر پایه اصول زیر بنا شود:
- شفافیت: معیارهای نظارت باید کاملاً روشن و قابل فهم برای همه باشند. مراکز غیردولتی باید بدانند بر اساس چه شاخص‌هایی ارزیابی می‌شوند.
- عدالت: برخوردها باید عادلانه و فارغ از هرگونه سلیقه شخصی باشد. همه مراکز باید با یک استاندارد واحد سنجیده شوند.
- پشتیبانی: رویکرد نظارتی باید حمایتی باشد نه صرفاً بازدارنده. ناظران باید به عنوان مشاور و راهنما عمل کنند و به مراکز در حل مشکلات کمک نمایند.
- تخصص‌گرایی: ناظران باید آموزش‌های لازم را ببینند تا با دیدگاهی تخصصی و حرفه‌ای به ارزیابی عملکرد مراکز بپردازند.
در نهایت، یکپارچه‌سازی سیستم نظارت به تقویت اعتماد متقابل میان سازمان‌های حمایتی و مراکز غیردولتی منجر خواهد شد.
این اقدام نه تنها از هدر رفتن منابع جلوگیری می‌کند، بلکه به رشد و شکوفایی مراکز غیردولتی کمک می‌کند تا آنها بتوانند با آسودگی خاطر و تمرکز کامل، به ارائه خدمات به خانواده‌های نیازمند بپردازند.
این‌گونه، همه از این همکاری سود خواهند برد و هدف نهایی که خدمت‌رسانی هرچه بهتر به جامعه است، محقق خواهد شد.
