مدیریت مورد چگونه به فرایند درمان اعتیاد کمک میکند؟ “بخش دوم”

گردآوری و ترجمه: دکتر جواد طلسجی یکتا؛ مدیر مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران

مدیریت مورد چگونه به فرایند درمان اعتیاد کمک میکند؟ “بخش دوم”

مددکاران در مدیریت مورد چه کارهایی می توانند انجام دهند؟

صرف نظر از مُدل مورد استفاده برای مدیریت مددجوها، از مددکار توقع می رود که شش نوع کمک ابتدائی را خصوصاً در بازتوانی فرد از سوء مصرف مواد مخدر، فراهم نماید. آن شش مورد در زیر اشاره شده است.

_ گزینش و ارزیابی: این ارزیابی اولیه از مددجو است که شامل مواردی همچون تعیین شرایط مددجو، نقاط قوت، نیازهای درمانی، و اهداف نهایی است.
_ نقش واسطه گر برای منابع: مددکار اطلاعات جمع آوری شده در زمان ارزیابی را دریافت نموده و سپس شروع به تماس با نهاد های خدمات نظیر سازمان بهداشت، اداره تامین اجتماعی، بیمه، شرکای اجتماعی، سازمان رفاه، و توانبخشی شغلی می کند.
_ توسعه برنامه های موردی: هدف اولیه مدیریت مورد، خواه ارتباط کوتاه مدت باشد خواه بلند مدت کمک به مددجو برای یافتن منابع مورد نیاز برای سالم و خود کفا شدن (و سالم و خودکفا باقی ماندن) است. برنامه موردی در اصل نقشه راهی است که توسط مددکار با توجه به داده های گسترده دریافتی از مددجو ایحاد شده است. در بیشتر مدل های مدیریت مورد، مددجو بایستی با برنامه موافق باشد. هر قدم از این طرح نشان می دهد که فرد چطور از منابع برای غلبه بر اعتیادش، یافتن کار و مسکن و حفظ هشیاری استفاده می نماید.
_ تعیین صلاحیت افراد برای دریافت مزایا: زمانی که برنامه مورد قبول واقع شد، مددکار به مددجو در پر کردن برگه های درخواست خدمات و مزایا کمک می کند که می توانند مواردی از قبیل مزایای تامین اجتماعی و ناتوانی، مراقبت ها و کمک های پزشکی، پوشش بیمه، تامین غذا و یا کمک های خیریه ها باشند. در بعضی موارد، این کمک ها می تواند تماس و ارتباط با گروه های پشتیبان، کلیساها، خدمات درمانی غیر پزشکی باشد.
_ ارزیابی پیشرفت کار: مددکار با مددجو در ارتباط باقی مانده تا به روز رسانی های پیرامون پیشرفت کار را دریافت نماید و گزارش های پیشرفت کار را از خدمات بیرونی نظیر توانبخشی و درمانگران جمع آوری کند. مددکار با استفاده از نقاط برجسته برای پیگیری پیشرفت مددجو، می تواند تعیین کند که برنامه درمانی چقدر تاثیر گذار بوده و آیا نیاز است که دوباره ارزیابی گردد یا خیر.
_ ثبت ارزیابی پیشرفت: داشتن اطلاعات مکتوب به پیگیری پیشرفت فرد به صورت طولانی مدت کمک می کند. مزیت اطلاعات ثبت شده در این است که اگر فردی مراقبت ها را ترک کرده و اما بعدا برای برای خدمات حمایتی باز گشت، طرح اصلی، سطح تکمیل کار، تاثیر کلی برنامه به صورت مکتوب برای رجوع در آینده باقی خواهد ماند. این موضوع به ایجاد برنامه جدید یا برگشت به همان برنامه اصلی اولیه کمک خواهد نمود.

چه زمانی به مددکار نیاز است؟
وقتی فردی در روند درمان اعتیادش با مددکار همکاری می کند آنها بهتر می توانند چندین خدمات سرپایی را هماهنگ کنند که می تواند شامل موارد همچون سم زدایی و توانبخشی سرپایی باشد اما در عین حال می تواند شامل استمرار مراقبت ها بعد از بستری در بیمارستان و توانبخشی بیمار بستری شده نیز باشد. یافتن محلی مناسب برای زندگی، حفظ تجویز نسخه، انتقال مددجو برای جلسات درمانی، و یافتن گروه های حمایتی همه از مواردی هستند که مددکار در انجام آن ها می تواند یاری رساند.

شخصی که در حال درمان اعتیاد خود است میتواند از کمک های ارائه شده توسط مددکار بهره ببرد، اطلاعات جمعیتی که خصوصا مفید هستند شامل اطلاعات نوجوانان، جوانان، افراد میانسال و سالخورده است، افرادی که به گذشته خود باز گشته اند، آن هایی که با اختلالات سوءمصرف مواد و سلامت روان تشخیص داده شده اند و افرادی که درگیر مصرف مواد مخدر ترکیبی هستند.

منبع:
Editorial Staff, American Addiction Centers, Sunrise House
https://sunrisehouse.com/consulting-experts/case-manager/

مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران
دکمه بازگشت به بالا