رویای دور از دسترس: چرا مدیران بخش خصوصی مددکاری از بیمه بازنشستگی محروم‌اند؟
فهرست عناوین مطلب
رویای دور از دسترس: چرا مدیران بخش خصوصی مددکاری از بیمه بازنشستگی محروم‌اند؟
این یک تناقض تلخ است. در دنیای مددکاری اجتماعی، جایی که هدف اصلی حمایت از آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه است، مدیران و کارفرمایان بخش خصوصی خود را در وضعیتی آسیب‌پذیر و نادیده گرفته شده می‌یابند. در حالی که سال‌ها برای تضمین حقوق و بیمه کارکنانشان تلاش می‌کنند، خود از یک حق اساسی، یعنی بیمه بازنشستگی کامل، محروم هستند.
این مسئله نه تنها یک تناقض آشکار است، بلکه سایه‌ای از نگرانی و ابهام را بر آینده شغلی این افراد می‌اندازد.
معضل اصلی: تضاد در قوانین بیمه‌ای
ریشه این مشکل به قوانین موجود در سازمان‌های بیمه‌گر اجتماعی بازمی‌گردد. بر اساس مقررات فعلی، کارفرما نمی‌تواند به عنوان نیروی کار در لیست بیمه پرسنل مجموعه خود قرار گیرد.
این قانون با این فرض شکل گرفته که کارفرما می‌تواند از طریق بیمه‌های خویش‌فرما یا سایر روش‌ها، آینده خود را تضمین کند. اما در عمل، این فرض برای مدیران بخش خصوصی مددکاری، به ویژه در مقیاس کوچک و غیردولتی، یک چالش بزرگ و گاه غیرقابل حل است.
مدیر یک مرکز مددکاری خصوصی، که اغلب خود به صورت مستقیم درگیر ارائه خدمات اجتماعی است، بیش از یک سرمایه‌گذار صرف است. او یک نیروی متخصص و فعال است که در خط مقدم ارائه خدمات قرار دارد. با این حال، قوانین فعلی او را از بهره‌مندی از مزایای یک بیمه کامل کارمندی محروم می‌کند. این در حالی است که مدیران مراکز دولتی از طریق دستگاه‌های مربوطه، از بیمه کامل بهره‌مند هستند.
این شکاف عمیق، نابرابری و بی‌عدالتی را در سیستمی که هدفش عدالت اجتماعی است، به نمایش می‌گذارد.
پیامدهای دردناک: از نگرانی مالی تا فرسودگی شغلی
این محرومیت تنها یک مسئله اداری نیست، بلکه پیامدهای عمیق و دردناکی دارد:
آینده مالی نامشخص: مدیران با این واقعیت تلخ روبه‌رو هستند که پس از سال‌ها کار و تلاش، ممکن است از یک حقوق بازنشستگی مکفی برای دوران سالمندی محروم شوند. این نگرانی می‌تواند انگیزه و بهره‌وری آن‌ها را به شدت کاهش دهد.
تفاوت با سایر مشاغل: این شرایط یک بی‌عدالتی عمیق نسبت به کارفرمایان در سایر بخش‌ها ایجاد می‌کند. کارفرمایان در بسیاری از حوزه‌ها می‌توانند از طریق صندوق‌های بیمه‌ای خاص یا روش‌های دیگر، آینده خود را تأمین کنند، اما در بخش مددکاری اجتماعی این مسیر دشوار و پر از مانع است.
فرسودگی شغلی: این عدم امنیت شغلی و مالی، به تدریج باعث فرسودگی مدیران می‌شود. آن‌ها در حالی که باید تمام تمرکز خود را بر بهبود خدمات و حمایت از مراجعان بگذارند، ناچارند دائماً به فکر راهکاری برای تأمین آینده خود باشند. این شرایط نه تنها بر سلامت روان آن‌ها تأثیر می‌گذارد، بلکه کیفیت خدمات ارائه‌شده را نیز تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
راهکارها و روزنه‌های امید: از مطالبه‌گری تا تغییر قوانین
آیا هیچ راهی برای حل این معضل وجود ندارد؟ خوشبختانه، این مشکل غیرقابل حل نیست و با کمی تلاش و برنامه‌ریزی می‌توان آن را برطرف کرد.
تغییر قوانین بیمه‌ای: راه‌حل بنیادین، اصلاح قوانین فعلی است. سازمان‌های حمایتی مانند بهزیستی و سایر نهادهای مرتبط باید با همکاری سازمان تأمین اجتماعی، مکانیزمی را برای بیمه کارفرمایی مدیران بخش خصوصی فراهم کنند. این مکانیزم می‌تواند شامل تعریف یک رده شغلی جدید یا ایجاد صندوق‌های بیمه‌ای خاص برای این افراد باشد.
مطالبه‌گری جمعی: مدیران بخش خصوصی نباید این مشکل را به تنهایی حل کنند. تشکیل گروه‌ها و انجمن‌های صنفی برای مطالبه‌گری از نهادهای ذی‌ربط یک راهکار مؤثر است. با صدای واحد و هماهنگ می‌توان به گوش مسئولین رساند که این مشکل چقدر جدی و فراگیر است.
استفاده از بیمه‌های تکمیلی و خصوصی: در کوتاه‌مدت، مدیران می‌توانند از بیمه‌های تکمیلی و خصوصی برای تأمین آتیه خود استفاده کنند. هرچند این راهکار جایگزین بیمه کامل اجتماعی نیست، اما می‌تواند بخشی از نگرانی‌ها را کاهش دهد.
افزایش آگاهی: مهم‌تر از همه، افزایش آگاهی عمومی و تخصصی نسبت به این موضوع است. رسانه‌های اجتماعی و پایگاه‌های خبری مانند “مددکار نیوز” می‌توانند با انتشار مقالات و گزارش‌های مستمر، این مسئله را در کانون توجه قرار دهند و مسئولین را به سمت ارائه راه‌حل سوق دهند.
سخن آخر
مدیران بخش خصوصی مددکاری اجتماعی، ستون فقرات ارائه خدمات اجتماعی در کشور هستند. آن‌ها با تعهد و تخصص، شکاف‌های موجود در خدمات دولتی را پر می‌کنند و به آسیب‌دیدگان یاری می‌رسانند.
نادیده گرفتن حقوق و آینده این افراد، نه تنها یک بی‌عدالتی است، بلکه به کل سیستم خدمات اجتماعی ضربه می‌زند. تغییر ممکن است، اما نیازمند اقدام جمعی و مداوم است. امید است که در آینده‌ای نزدیک، رویای بازنشستگی مطمئن برای تمامی زحمت‌کشان این حوزه به واقعیت تبدیل شود.
