اثرات نامطلوب فقر بر ترک تحصیل دانش‌آموزان

اثرات نامطلوب فقر بر ترک تحصیل

درک چرایی ترک تحصیل دانش‌آموزان از مدرسه

همزمان با نزدیک شدن به آغاز سال تحصیلی جدید، نگرانی از عدم بازگشت برخی از دانش آموزان به مدرسه جدی ­تر شده است؛ گزارش مرکز پژوهش­ های مجلس درخصوص وضعیت ترک تحصیل و بازماندگی از تحصیل در آموزش و پرورش نشان می دهد «تعداد ۹۱۱۲۷۲ کودک لازم التعلیم در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ از تحصیل بازمانده ­اند و تعداد ۲۷۹۰۱۹ دانش آموز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ ترک تحصیل کرده اند» (گزارش ۱۸۶۵۲- دی ماه ۱۴۰۱)

روند صعودی این وضعیت ضرورت پیگیری عوامل تاثیرگذار در شکل­ گیری و بازتولید آن را اجتناب ناپذیر نموده است؛ ترک تحصیل، پیامدهای بلندمدتی از جمله کاهش فرصت های شغلی و افتادن در “تله فقر” “Poverty Trap را در پی دارد، وضعیتی که می تواند طبقات پایین اجتماع را در محرومیتی دائمی گرفتار نماید. تحصیل

تأثیر فقر ابعاد وسیع تری نیز دارد، از جمله تاثیر شاخص “اقتصادی_اجتماعی (SES) در ایجاد استرس های مزمن، پیشرفت کم تحصیلی، غیبت افراطی دانش آموز از مدرسه، شکل دادن به مهارت های غیرشناختی و مخرب _ که به نوعی زمینه ساز عدم موفقیت دانش آموز در مدرسه است_ (فارینگتون و همکاران؛ ۲۰۱۲)

مجموعه ی این عوامل، ایجاد کننده ی چرخه ای بازدارنده است که به خروج دانش آموزان از فرایند آموزش رسمی، منتهی می شود. همچنین تفکیک مدرسه از نظر طبقه اجتماعی و پایگاه اقتصادی ازجمله محرک های اثرگذار در بازتولید نابرابری های آموزشی و سوق دادن دانش آموزان به سمت ترک تحصیل است.اثرات نامطلوب فقر بر ترک تحصیل

اثرات نامطلوب فقر بر ترک تحصیل را می توان از طریق دو استراتژی اولیه کاهش داد: یکی تدوین برنامه­ های مداخله ای هدفمند که با تمرکز بر وضعیت دانش آموزان فقیر و سایر دانش آموزان در معرض خطر ترک تحصیل، اطمینان حاصل می نماید که همه این دانش آموزان فرصت برابر برای ادامه تحصیل و زندگی را دارند و دیگری اتخاذ رویکردی جامع نگر است که بر کاهش سطح فقر خانواده ها، مدارس و جوامع و شرایط نامطلوب درون آنها تاکید می نماید.

اجرای این استراتژی ها مستلزم اراده سیاسی قابل توجه و عزم عمومی برای کاهش نابرابری های عظیم در درآمد خانواده، دسترسی به مراقبت های بهداشتی، اصلاح بودجه مدارس و در هم شکستن ترکیب طبقاتی مدارس است (رامبرگر، راسل؛ ۲۰۱۳)اثرات نامطلوب فقر بر ترک تحصیل

بنابراین، تا زمانی که به آموزش به مثابه ی یک کالای تجاری می نگریم و از پیامدهای اجتماعی نابرابری دسترسی به فرصت های آموزشی غافل می شویم نمی توانیم در انتظار راهی برای برون رفت از وضعیت کنونی باشیم.