یادداشت | زنگ تفریحی که دیگر تکرار نمی‌شود
در سوگ شهدای دانش‌آموز حملات اخیر رژیم صهیونیستی به ایران
فهرست عناوین مطلب
یادداشت | زنگ تفریحی که دیگر تکرار نمی‌شود
در سوگ شهدای دانش‌آموز حملات اخیر رژیم صهیونیستی به ایران
🖋️ جواد طلسچی یکتا: سردبیر پایگاه خبری مددکارنیوز | تیر ۱۴۰۴
زنگ تفریح امروز ساکت است. نیمکت‌ها در حسرت صدای خنده‌اند. دفتر مشق، باز مانده، بی‌آنکه دلیلی برای نوشتن باشد…
۲۲ دانش‌آموز معصوم ایرانی، در جنایتی آشکار توسط رژیم کودک‌کش صهیونیستی، برای همیشه از برگ‌های تقویم زندگی خط خوردند.
🔻 محدثه اقدسی، سیدمحمدرضا اقدسی، مرسانا بهرامی، امیرعلی امینی، محمدحسین خاکی، مطهره نیازمند، فاطمه نیازمند، علیرضا نیازمند، زهرا بهمن‌آبادی، هانیه بهمن‌آبادی، ایما زینلی، محیا نیکزاد، سهیل کطولی، فاطمه ساداتی‌ارمکی، علیرضا فلاح، پرهام عباسی، علیسان جباری، امیرعلی چتر عنبرین، سروین حمیدیان، تارا حاج‌میری، هلنا غلامی و متین صفائیان
همگی کودکانی بودند که دیگر هرگز زنگ اول و زنگ آخر را تجربه نخواهند کرد.
حمله به کودکان، جنایت آشکار علیه بشریت
بر اساس مفاد کنوانسیون حقوق کودک (CRC 1989)، که توسط اکثر کشورهای جهان – حتی رژیم صهیونیستی – نیز امضا شده، هرگونه حمله به سلامت، آموزش، امنیت و جان کودکان ممنوع است.
همچنین بر اساس کنوانسیون چهارم ژنو و اساسنامه رم دادگاه کیفری بین‌المللی، حمله به غیرنظامیان و به‌ویژه کودکان، مصادیق روشن جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است.
مدرسه‌ای که هنوز پر از صداست؛ صدای نبودن‌ها
امروز فقط یک خانواده عزادار نیست.
ایران عزادار است.
جامعه‌ای که فرزندان بی‌دفاعش هدف قرار گرفته‌اند، تنها در رنج جنگ نیست، در غم فروپاشیِ خاطره‌هاست.
آن‌ها که جان خود را از دست دادند، کودکانی بودند با رؤیای دکتر شدن، خلبان شدن، معلم شدن…
اما دنیا تصمیم گرفت رؤیاهای‌شان را در آتش موشک بسوزاند.
رسانه‌ها چه باید بکنند؟
رسانه‌های مسئول همچون مددکارنیوز وظیفه دارند:
🔸 صدای خاموش این کودکان باشند،
🔸 فریاد حقیقت را به گوش وجدان جهانیان برسانند،
🔸 و مانع فراموشی نسل‌کشی خاموشی شوند که به بهانهٔ سیاست، جان کودکان را هدف گرفته است.
ما باور داریم که:
رسانه‌ای که حافظ حقوق کودک نباشد، دیگر رسانه نیست، بلکه سکوتی بی‌طرف است در برابر فریاد مظلومان.
تاب‌آوری در سایه خون کودکان
آری، جامعه‌ای که کودکانش را از دست می‌دهد، زخم می‌خورد.
اما این ملت، فرزندانش را نه برای رفتن، بلکه برای رشد و ساختن پرورش می‌دهد.
اکنون، وظیفه ماست که بر خاک خون‌آلود امید بکاریم.
وظیفه ماست که از غم، آگاهی بسازیم.
و از اشک، انگیزه‌ای برای دفاع از زندگی.
سخن پایانی
شهدای دانش‌آموز ما، فرزندان همه ایران بودند.
نام آنان را نباید تنها در مراسم و بیانیه‌ها زنده نگه داشت؛ بلکه باید در عمل، با دفاع از حق کودکان، با محکوم‌کردن جنایتکاران، و با آموزش صلح و تاب‌آوری، ادامه دهنده راه آنان باشیم.
ما در مددکارنیوز این فاجعه انسانی را محکوم می‌کنیم، و خواهان رسیدگی فوری نهادهای بین‌المللی به جنایاتی هستیم که امروز، لبخند از چهره یک نسل ربود.
🕊️ به احترام کودکانی که زنگ تفریح‌شان دیگر تکرار نمی‌شود، سکوت نمی‌کنیم.
