تاب‌آوری: کلید توانمندسازی بین نسلی
مهم‌ترین کارکردهای تاب‌آوری در توانمندسازی بین نسلی، تسهیل انتقال مثبت ارزش‌ها، دانش و مهارت‌ها است
فهرست عناوین مطلب
تاب‌آوری: کلید توانمندسازی بین نسلی
به قلم دکتر جواد طلسچی یکتا؛ بنیانگذار رسانه تاب آوری ایران
تاب‌آوری، به عنوان توانایی فردی، خانوادگی و اجتماعی برای مقابله با شرایط سخت، سازگاری با تغییرات و بازیابی از بحران‌ها، نقشی حیاتی در فرایند توانمندسازی بین نسلی ایفا می‌کند.
این مفهوم فراتر از صرفاً “ماندگاری” است؛ تاب‌آوری به نسل‌ها کمک می‌کند تا نه تنها از تجربیات منفی عبور کنند، بلکه از آنها درس بگیرند و به منابعی برای رشد و انتقال دانش به نسل‌های آینده تبدیل شوند. .
نقش تاب‌آوری در انتقال ارزش‌ها و دانش
یکی از مهم‌ترین کارکردهای تاب‌آوری در توانمندسازی بین نسلی، تسهیل انتقال مثبت ارزش‌ها، دانش و مهارت‌ها است.
در جوامعی که با تغییرات سریع اجتماعی، اقتصادی یا فرهنگی مواجه هستند، نسل‌های قدیمی‌تر با اتکا به تاب‌آوری خود، می‌توانند تجارب ارزشمندشان را به نسل‌های جدید منتقل کنند.
این تجارب شامل مهارت‌های حل مسئله، استراتژی‌های مقابله با استرس، و درک عمیقی از تاریخ و هویت خانواده یا جامعه می‌شود.
تاب‌آوری به عنوان یک پل ارتباطی عمل می‌کند که شکاف بین سنت و مدرنیته را پر می‌کند و به جوانان کمک می‌کند تا ریشه‌های خود را بشناسند و همزمان با دنیای در حال تغییر سازگار شوند.
مواجهه با چالش‌های مشترک
توانمندسازی بین نسلی اغلب مستلزم مواجهه با چالش‌های مشترک است، مانند بحران‌های اقتصادی، مهاجرت یا آسیب‌های اجتماعی. در این شرایط، تاب‌آوری به عنوان یک منبع حمایتی عمل می‌کند که به خانواده‌ها و جوامع اجازه می‌دهد تا به جای متلاشی شدن، همبستگی خود را تقویت کنند.
وقتی نسل‌های مختلف در کنار هم برای حل یک مشکل کار می‌کنند، مانند تأسیس یک کسب و کار خانوادگی پس از از دست دادن شغل، یا حمایت از یکدیگر در دوران بیماری، آنها نه تنها مشکل را حل می‌کنند بلکه پیوندهای خود را نیز قوی‌تر می‌سازند. این تجربیات مشترک، حس همبستگی و هدف مشترک را در بین نسل‌ها تقویت می‌کند.
تأثیر تاب‌آوری بر سلامت روانی و عاطفی
تاب‌آوری بین نسلی به طور مستقیم بر سلامت روانی و عاطفی اعضای خانواده تأثیر می‌گذارد. نسل‌های جوان که از حمایت و راهنمایی نسل‌های مسن‌تر برخوردارند، بیشتر احتمال دارد که مهارت‌های تاب‌آوری را در خود پرورش دهند.
یادگیری از نحوه مدیریت بحران‌ها توسط والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ‌ها، به آنها ابزارهای لازم برای مقابله با مشکلات زندگی را می‌دهد. این انتقال مهارت‌های عاطفی، به کاهش استرس، افزایش اعتماد به نفس و ایجاد یک محیط خانوادگی سالم‌تر کمک می‌کند.
به علاوه، تاب‌آوری به نسل‌های مسن‌تر نیز کمک می‌کند تا در دوران پیری احساس مفید بودن و تعلق خاطر داشته باشند، زیرا می‌بینند که تجربیات و دانششان برای جوان‌ترها ارزشمند است.
نتیجه‌گیری
در نهایت، تاب‌آوری یک عنصر اساسی در توانمندسازی بین نسلی است.
این مفهوم به نسل‌ها کمک می‌کند تا با چالش‌ها مقابله کنند، از تجربیات خود درس بگیرند، و منابع ارزشمندی را به نسل‌های آینده منتقل کنند.
از طریق تقویت تاب‌آوری، می‌توانیم خانواده‌ها و جوامعی بسازیم که نه تنها توانایی بقا در برابر سختی‌ها را دارند، بلکه می‌توانند رشد کنند و به منابعی برای الهام‌بخشیدن به آینده تبدیل شوند. تقویت این ویژگی در فرد و اجتماع، سرمایه‌گذاری بر آینده‌ای روشن‌تر است.
