تفاوت‌های کلیدی بین مددکاری اجتماعی نسل Z و رویکردهای سنتی
مددکاری اجتماعی نسل Z یک ضرورت برای پاسخگویی به نیازهای جامعه مدرن است
پدیده مددکاری اجتماعی نسل Z به رویکردها و روش‌های نوینی در مددکاری اجتماعی اشاره دارد که با توجه به ویژگی‌ها، نیازها و ارزش‌های منحصر به فرد نسل Z (متولدین اواخر دهه ۱۹۹۰ تا اوایل دهه ۲۰۱۰) توسعه یافته است.
این رویکرد به طور اساسی با رویکردهای سنتی که اغلب بر تعاملات چهره به چهره، استفاده از ابزارهای کاغذی و تمرکز بر مدل‌های روان‌تحلیلی یا سیستمی گذشته‌نگر است، متفاوت است.
فهرست عناوین مطلب
تفاوت‌های کلیدی بین مددکاری اجتماعی نسل Z و رویکردهای سنتی
استفاده از فناوری
- مددکاری نسل Z: این رویکرد به شدت بر فناوری‌های دیجیتال مانند شبکه‌های اجتماعی (اینستاگرام، تیک‌تاک)، پلتفرم‌های پیام‌رسان (واتساپ، تلگرام)، اپلیکیشن‌های سلامت روان و واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR) برای ارتباط، ارائه خدمات و آموزش متکی است.
- رویکردهای سنتی: عمدتاً بر ارتباطات غیرفناورانه و حضوری تأکید دارند. استفاده از پرونده‌های کاغذی، تماس‌های تلفنی و جلسات ملاقات فیزیکی رایج‌ترین ابزارها هستند.
۲. ارتباطات و زبان
- مددکاری نسل Z: از زبان و فرمت‌های ارتباطی بومی این نسل، مانند زبان عامیانه دیجیتال، میم‌ها، گیف‌ها و ویدئوهای کوتاه برای ایجاد حس نزدیکی و درک متقابل استفاده می‌کند. ارتباطات اغلب کوتاه، تصویری و غیررسمی هستند.
- رویکردهای سنتی: ارتباطات رسمی، کلامی و مبتنی بر گفتگوی طولانی‌مدت و رویکردهای تحلیلی را ترجیح می‌دهند.
۳. رویکرد به مشکلات
- مددکاری نسل Z: با توجه به فشارهای روانی زیاد این نسل مانند اضطراب اجتماعی، بحران هویت و ترس از دست دادن (FOMO)، تمرکز بر سلامت روان، خودشناسی و تاب‌آوری بسیار بالاست. همچنین، مسائل مربوط به تنوع، شمول و عدالت اجتماعی برای این نسل بسیار مهم است.
- رویکردهای سنتی: اغلب بر مشکلات سیستمی مانند فقر، بی‌خانمانی و اعتیاد تمرکز دارند و کمتر به مسائل هویتی و روان‌شناختی نوظهور می‌پردازند.
۴. نقش مددکار اجتماعی
- مددکاری نسل Z: مددکاران به عنوان “مربیان” یا “راهنماها” عمل می‌کنند که در کنار مراجع، به صورت مشارکتی به دنبال راه‌حل می‌گردند. این رویکرد همکاری‌محور و توانمندسازی است.
- رویکردهای سنتی: مددکاران بیشتر نقش “متخصص” یا “صاحب دانش” را ایفا می‌کنند که به مراجع راهنمایی‌های مستقیم ارائه می‌دهند.
راهکارهای عملی برای پیوند با نسل Z
برای موفقیت در مددکاری اجتماعی با نسل Z، مددکاران باید رویکردهای خود را به روز کنند:
- پذیرش و تسلط بر فناوری: مددکاران باید مهارت‌های خود را در استفاده از پلتفرم‌های دیجیتال تقویت کنند. ایجاد پروفایل‌های حرفه‌ای در شبکه‌های اجتماعی، ارائه کارگاه‌های آموزشی آنلاین و استفاده از اپلیکیشن‌های سلامت روان می‌تواند مؤثر باشد.
- ایجاد محتوای مرتبط و کوتاه: به جای مقالات طولانی، از ویدئوهای کوتاه، پادکست‌ها و اینفوگرافیک‌ها برای انتقال مفاهیم استفاده کنید. محتوا باید جذاب، بصری و به راحتی قابل درک باشد.
- تمرکز بر گفتمان اجتماعی و هویت: به مسائل مهم برای این نسل مانند سلامت روانی، بحران آب و هوا، عدالت نژادی و جنسیتی توجه کنید. ایجاد فضاهای امن برای گفتگوی آزاد در مورد این مسائل می‌تواند اعتماد آنان را جلب کند.
- استفاده از رویکردهای خلاقانه: از تکنیک‌هایی مانند روایت‌درمانی (Narrative Therapy)، بازی‌درمانی دیجیتال و هنردرمانی برای کمک به آنان در بیان احساسات و حل مشکلات استفاده کنید.
- ارتباطات شفاف و صادقانه: نسل Z به شفافیت و صداقت بسیار اهمیت می‌دهد. از زبان رسمی و خشک پرهیز کرده و با آنان به عنوان همتایان خود رفتار کنید.
سخن پایانی
مددکاری اجتماعی نسل Z یک ضرورت برای پاسخگویی به نیازهای جامعه مدرن است.
این رویکرد با ادغام فناوری، رویکردهای خلاقانه و فهم عمیق از فرهنگ دیجیتال این نسل، به مددکاران اجتماعی کمک می‌کند تا ارتباط مؤثرتری برقرار کرده و خدمات خود را به شکلی ارائه دهند که برای این نسل قابل دسترس و معنادار باشد.
با کنار گذاشتن رویکردهای منسوخ و پذیرش این تحولات، مددکاران می‌توانند نقش خود را به عنوان حامیان اصلی در سلامت روانی و اجتماعی نسل Z ایفا کنند.
